Eindelijk is het dan zo ver. Hier hebben we zo lang naar uitgekeken!

Toch voelt die wekker niet voor iedereen heel erg fijn. Een aantal is het natuurlijk gewend om zo vroeg te trainen, maar wanneer iedereen rond 5:15 in de morgen het zwembad binnen komt druppelen, lijken bij een aantal zwemmers de luiken nog volledig gesloten. Dat was duidelijk even lastig opstaan.

De baanindeling was voor de meesten al bekend. Omdat er veel animo was, ligt het bad lekker vol. Hier en daar wordt een beetje met zwemmers geschoven om iedereen in de best passende baan te krijgen.

De groep van Marco en Else Maj heeft zich vanmorgen vooral beziggehouden stroomlijnen, onderwaterfase en slaglengte. Veel rustige meters dus met de volle focus op techniek.

Ook bij Sjoerd en Miquel lag de aandacht vooral op techniek. Voor alle slagen werden en verschillende techniekoefeningen gedaan met daarna een lekker stukje meters maken.

Miranda en Iris hadden zich voorgenomen om hun groep flink af te matten, zodat ze tijdens de busreis lekker rustig zouden zijn. Hoewel de training ondanks de drukke baan goed verliep, was het met die rust in de bus ver te zoeken!

Wij hebben vooral even wat video opnamen gemaakt, om start en keerpunten te kunnen bekijken. In Berlijn zullen we daar heel hard aan gaan werken.

Na de training even lekker een ontbijtje oppeuzelen om daarna, na een keer of 4 plassen, alle tassen en alle zwemmers de bus in te laten.

Heel wat kilometers voor de boeg, maar met zowel Finding Nemo als Frozen en daarna ook nog een dansfilm en Home Alone 4 ben je er voor je het door hebt!

Even trappelend van ongeduld wachten tot je de sleutel van de kamer krijgt. En dan heb je de sleutel, maar dan moet je de kamer nog zoeken. Van buiten zag dat er erg amusant uit! Een aantal van de begeleiding ging de kids “wel even helpen”. Het gebouw bestaat uit twee delen, van iedere drie verdiepingen hoog, maar je kunt niet zomaar boven van de ene naar de andere kant lopen.

“We moeten die kant op” en een heel plukje kids met koffers en tassen groter dan de kids zelf volgden zuchtend en steunend, om ze vervolgens allemaal een minuut of 10 later, nog harder zuchtend en steunend, nogmaals langs liepen. Nu de andere keer proberend om daarna toch nog eens de eerste kant te proberen. Dat bleek uiteindelijk de juiste.

Na een poging de bedden op te maken, zo’n laken zonder hoekstukken om je matras vouwen blijft altijd een gevecht, stond om 18:30 uur het eten klaar. Allemaal verschillende soorten pasta met nog meer verschillende soorten saus en salades. Voor iedereen dus wel wat lekkers. De eerste ronde was voor sommige nog wat voorzichtig, maar de tweede en derde ronde lagen de borden aanzienlijk voller. En nog een lekkere drilpudding als toetje. Het was dat het koffieapparaat alleen thee op voorraad had, anders was het een perfect diner geweest.

Voor morgen staat het ontbijt op de planning voor ongeveer 7:30, maar dan heb je altijd zo’n groepje pechvogels wat zich om 6:30 moet melden voor de eerste landtraining. Laten we hopen dat de koffie dan is aangevuld...

Weltruste voor straks!