Voor je het weet is de week al weer voorbij en gaan we al weer richting huis!

Vrijdagmorgen stond de wekker extra vroeg. Omdat we na het ontbijt en voor de training ook moesten uitchecken, startte de landtraining om 6 uur. Nog een keer proberen dat lijf wat los te krijgen.

Nadat de lijven wat los waren, was het tijd om de stembanden los te maken, want we er waren er twee jarig! Ook Xeanne en Plato zijn nu 11 jaar! De kok had het in de gaten en heeft snel wat leuk en lekkers voor ze klaargemaakt wat ze bij het ontbijt krijgen.

Miranda gaat vandaag niet meer mee naar het zwembad, maar gaat al vroeg op de trein terug naar huis. Ze heeft een gezellig familieweekeinde op Texel en wil daar graag vandaag de laatste boot nog halen. Ze wordt dan ook door iedereen even uitgezwaaid.

Na het ontbijt moeten de kamers leeg en schoon en er moeten vooral her en der wat ramen flink open... De bedden worden weer afgehaald, alle kwijtgeraakte sleutels komen ook vanzelf weer boven water en de stress van de telefoon die kwijt raakt is ook snel weer opgelost. Dit ging soepeler dan verwacht!

Op tijd zitten we bepakt en bezakt weer in de bus voor een laatste ritje naar het zwembad. Nog één keer die schoenen al uit in de gang, nog één keer vriendelijk aan het badpersoneel vragen of het licht aan mag. Dat doen we al de hele week. Hij doet ook heel lief het licht aan, alleen merken wij daar steeds niets van. Het blijft een beetje een donker hol, maar we hebber er toch ook prima kunnen zwemmen de afgelopen dagen.

Ook deze laatste training hier verloopt prima. De laatste korte Duitse racejes worden gezwommen. Er wordt in de baan met vrijzwemmers af en toe wat gemopperd dat ik de zwemmers te luidruchtig aanmoedig, zelfs zonder de gehoorapparaten in. Het is maar 2x 100 meter, dus met een paar minuten keert de rust voor hen weer terug.

Na de training gaan we lekker een wandelen en uitwaaien in Park Sanssouci hier in Potsdam, door ons omgedoopt tot “het park zonder spa rood”. Het is een geweldig mooi park met enorme tuinen rond mooie paleizen. Je hebt bijna het idee dat we bij Versailles zijn.

De zon is voor het eerst strak blauw en het is dan ook lekker genieten in het zonnetje. De herfst begint heerlijk in te treden en de bomen hebben dan ook de meest mooie kleuren. Na een uurtje, iets eerder dan gepland, verzamelen we ons voor een groepsfoto op de trappen van een van de paleizen. Omdat 3 zwemmers naar een van de andere paleizen zijn gewandeld, komen ze net even te laat aan ontbreken ze op de foto, maar we shoppen ze er ergens deze week nog wel tussen.

Na de frisse neus is het tijd om de bus weer in te stappen enhuiswaartste keren. Sommige kunnen nietwachten op paps en mams straks weer in de armen te sluiten!

We stoppen om te eten op dezelfde plaats als op de heenreis, nu alleen niet bij de koffiebar en het tankstation maar bij de grote gele M. Er staan wat dingen op het menu die we in Nederlands niet kennen, dus een enkele dare-devil probeert iets nieuws, niet altijd met groot succes. Als we rustig om ons heen zitten te kijken, zien we dat een aantal van onze mannen buiten heerlijk in de zandbak zitten te spelen. We proberen dichterbij te sluipen voor een foto, wat ongeveer lukt. Zodra ze ons zien, schiet iedereen natuurlijk direct in de “wij zijn te stoer voor de zandbak”pose, maar stiekem hadden ze behoorlijk wat plezier met elkaar.

Nadat de buikjes vol waren en de blazen weer leeg was het tijd om voor de laatste keer de bus terug in te kruipen. We hadden een DVD bij met de documentaire van Missy Franklin. Ik reed met Hans achter de bus aan en omdat het buiten inmiddels donker was geworden konden we bijna meekijken. De achterbank vierde echter een eigen feestje. Er werd volop gedanst en weinig stilgezeten.

Wat eerder dan gepland kwamen we weer terug op het stationsplein. De reis en de files waren enorm meegevallen. De ene ouder krijgt een dikke knuffel, de andere alleen een “ik ben te oud voor een knuffel”-groet. Iedereen is moe maar voldaan en gaat zo lekker slapen. Op zaterdag sluiten we het kamp nog af met een training in de Wasbeek, maar eerst even de uurtjes inhalen en lekker in ons eigen bed.