Toch slaapt dat wel lekker hoor, je eigen bed. Wat dan weer een beetje jammer was, was dat er vanmorgen geen uitgebreid ontbijtbuffet op me stond te wachten.

Even kort een beetje uitgeslapen, wat aan de video-analyses verder gewerkt. We hebben zoveelgefilmddat ik daar nog wel een paar daagjes zoet mee zal zijn, maar het is de moeite meer danwaard.

Dan is het zo al weer tijd om richting zwembad te gaan vertrekken. Iedereen ziet er al weer een beetjefruitigeruit dan we ze gisteren achter hebben gelaten. Sommige staan uitgebreid te vertellenover hoe lekker ze vertroeteld zijn thuis met bijvoorbeeld een ontbijtje op bed. Ik ben jaloers!

Dan is het tijd om het bad in te duiken. De andere groepen hebben nog een lekkere uitzwemtraining. Bij Marco wordt er nog wat gefilmd en worden de beelden meteen teruggekeken. Er wordt afgesloten met een leuke estafette. De nummers 1 krijgen een t-shirt aan en dat moet overgegeven worden aan de overzijde aan nummer 2, die het weer moet aantrekken voor die mag gaan zwemmen. Het klinkt niet heel erg ingewikkeld, maar zo’n nat shirt plakt aan alle kanten en werkt echt voor geen meter mee.

De verschillende groepen ontwikkelen verschillende tactieken en langzaam maar zeker worden ze er een beetje beter in. Wij genieten in ieder geval terwijl we hoog en droog vanaf de kant toekijken.

Voor mijn groep is het nog even hard werken. Wanneer ze nog een oud racepak hebben welke nog past wordt daarin gezwommen, anders in een strak trainingsbadpak. Wij gaan wat race-simulaties doen. Iedereen zwemt maximaal 3x een raceafstand op maximale snelheid. Ondanks de lichte vermoeidheid van de afgelopen dagen wordt er erg hard gezwommen. Ik ben dan ook zeer tevreden over de resultaten.

Na de training is er nog een ijsje voor iedereen en dan is het echt tijd om afscheid te gaan nemen van elkaar. Nog even een dagje bijkomen morgen en dan begint alles maandag weer.

Ik weet zeker dat ik namens alle trainers en begeleiders praat als ik alle zwemmers bedank voor de goede inzet en deenormegezelligheid van afgelopen week. Op hier en daarwatkattenkwaadnazijn er echt blij met hoe iedereen zich gedragen heeft. Ook de buschauffeur was onder de indruk van jullie.

Maar, en dat moet ook gezegd worden, er is één ding waar we wel behoorlijk teleurgesteld over zijn. En wanneer we een volgende keer met iedereen op zo’n kamp gaan, verwachten we daar ook echt wel beterschap in. Het niveau van het “stiekem” overlopen van de kids was echt ver onder de maat. Van het stiekem was eigenlijk weinig sprake. Plannen werden super onhandig gesmeden, met begeleiding binnen een meter afstand die alles konden horen. Loop je ’s avonds over de gang, steekt er ergens een slipper tussen de deur zodat deze geen lawaai maakt en niet in het slot valt. En zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Als trainers waren we het al heel snel met elkaar eens. Toen wij een stuk jonger waren, waren we hier echt veel beter in en ook een stuk creatiever en inventiever mee. Misschien dat we hier tijdens de trainingen het komende jaar toch ook maar iets van extra aandacht aan moeten besteden...

Het zit er voorlopig weer op jongens, maar gelukkig hebben we de foto’s en een hele berg leuke herinneringen nog.